Belki bir gün

Koşarım çimenlerde çocuklar gibi
Yürürüm o taş döşenmiş sokakta
Elimde balonlar içimde heyecanla
Bir çocuk gibi
Belki bir gün

Bırakırım belki peşini yalnızlıkların
Çoğalırım içinde, sana yaklaşırım
Yaşarım ne varsa korkmadan
Yanımdaymışsın gibi
Belki bir gün

Giderim belki buralardan
Issız topraklarımdan
Bir umut peşinde, ararım o varolanı
Bulunamayanı
Sanki varmış gibi
Belki bir gün


Olursun sanki karşımda
Baktığım her aynada
Tadarım kokunu, yaşarım
Olduğu gibi herşeyi
Belki bir gün

Belki bir gün gelirde, 
Batan bir güneş gibi sessizleşirim tekrar. 
Geceye karışırım, kaybolurum karanlıkta. 
Gün doğunca tekrar, 
Yaşama doğarım. 

Sana doyarım belki...

Yansımalar 1

Çocuklar var sokağın başında.
Ellerinde renkli balonlar
Yüzlerinde bir tebessüm
Sanki mutluydular.

Peki sen neredeydin bu öğlen vakti?

----------------------------------

Ben balkonda
Sen içerde yatağında
Yanındaydım halbuki
Bir avuç yıldız ışığı
Şimdi ellerime bakan.

Adsız tarifsiz

Artık basıp gitmem gerekli bütün hayatlardan
Deva bulamadığım kadınlardan.
Geriye bir ben kalmalı yalnızca
Bu şehrin titrek sokak lambalarının altında
Bütün ümitler saçılsın arnavut kaldırımlı yola
Bir parça tebessüm kalsın yanaklarında..

Bir yalnızlıktır sana takvimlenen

Şehirler arasında yol almaya benzer yalnızlık
İçindeki mesafelerin fersahlara uzanmasıdır.
Geceleri gündüzler kovalarken
Koşmaktır sararmış çayırların etrafında
Gün batımına doğru takvimlenmektir.

Her yolun sonu sahile varır
Bu aşkın sonunda olduğu gibi
Kızıl bir gün sonlanırken bu kıyıda
Yüzüne vuran son ışıktır yalnızlık
Bizi bir bıçak gibi kesip ayırandır.
Kendi başına bırakandır.

Ulaşamamaktır düşüncelere
Gün geceye dönerken
Bir şiir mısrasıdır yazmaya çalıştığın
Kafa karışıklığı
İç bulanıklığıdır
Karanlık gecede kalmaktır yalnızlık
Çardak altında öten kuş seslerinde uyuyakalmaktır
Hem huzur hem faciadır
Üşümektir uzun gece boyunca
Battaniyenin delik olması gibidir
Herşeyi içine alır
Süngerden geçen sudur yalnızlık

Hiç ummadığın anda seni bulmaktır yalnızlık
Sensizliğe varmaktır
Yalnız bir sabahta gözlerini açmaktır dünyaya

Yaşamak ve ölmek..

Hadi kendinize itiraf edin
Yaptığının her hatayı
Yaşadığınız tüm yanılgıları

-------------------------------------------------

Yapabilir misiniz?
Bir ayna karşısında kendinize bakıp
Yüreğinize dokunabiliri misiniz?
Acılarınızı şırınga ile alıp
Yerine ufak mutluluklar enjekte edebilir misiniz?
Hiç denediniz mi derin nefes almayı
Ciğerlerinize değil ruhunuza çektiniz mi en derin haliyle
Sanki son defa bir kaşık çorba içer gibi
Baktınız mı ekmek kalıntısı halindeki yaşatınıza
Yada ayaklarınızdaki çamur lekeleri gibi
Yalan yanlış zamanlarınıza

-------------------------------------------------

Ölüm dediğin nedir ki
Kimisi korkar, kimisi ağlar
Ama bir vicud ölür
Fakat ruh başka bir yaşamda başka bir hayatta yeniden doğar.
Etleşir,
Sertleşir,
Canlanır,
Kanlanır.

Ve yaşam başlar.

Delirmek...

Sizede öyle derler. Tıpkı bana dedikleri gibi.
"Delirmişsiniz" gidip bi kendinize bakın.
 Ama asla bilmezler içinizde kopanları
Neden delirdiğinizi, neden kendinizi bir sandalyede idam ettirdiğinizi.
Pek çok kişiye göre normaldiniz halbuki.
Ama bazılarına göre ise bir deli.
Sanki kasabanın en çılgın üyesi
Kimse bilemez neden bu yolu seçtiğinizi
Size seçtiren bir acıdır içinizdeki
Bir yalnızlıktır yüreğinizdeki

Şimdi söyleyin kim gerçekten vardır ki

Kim şartlı bir yola kendini savurabilir ki

Kim aynada kendine dokunabilir ki.

Kaçmak mı kalmak mı?

Yollardır insanı uzaklara vuran.

Çantanı alıp gitmek istersin bazen.
Pek çok şey yormaktan öte gelir
Hayatın bir film şeridir
İhtiyaç molalarını beklersin
Ya nefes almak için
Ya da salondan kaçmak.

---------------------------------------------------

Pek çok kişi kaçar aslında
Kaçmayı istemektedir.
Ya başedemez, yada aklı savaşmaya yetmez

--------------------------------------------------- 

Bir el bombası gibidir yalnızlıkların
Bazen pimi çekersin ve elinde patlar
Ne olduğunu anlamazsın.
Bir sayfa şiire
Uzun bir şarkıya
Yada bir odanın içine saklanırsın

--------------------------------------------------- 

Aslında ruhunu değil vücudunu yaşatır kimileri
İçtiği su yaşam destek ünitesi
Yediği yemek ise aç mideye inan bir ilgi gibi

---------------------------------------------------

Elimde bir kağıt
Yazmak istedim
Mürekkep bitti

Yatağımda amansız bir uyku
Uyumak istedim, uyku yoktu halbuki

Önümde bir hayat
Gülmek istedim, istek gitti
Ağlamak istedim, yaşlar yoktu ki

Sessiz derinliğe baktım
Ne sen vardın
Ne kokun
Çoktan gitmişsin belki.

Aşk neydi?

Aşk neydi?

Bir saatin iki tiktağı arasında konumlanmış bir yetiydi.
Bir bulunur bir kaybolurdu.
Zaman duygusundan yoksundu,
Donuklaşırdı insanın düşünceleri
Yerini belirgin bir güneş alırdı.
Yörüngesinden fırlamış heyecanlar asılı kalırdı.
Kimine göre konuşamamaktı
Kimine göre derin bir çığlıktı
Bir başkasına göre ise yalandı

Sana göre neydi?
Hiç söyledin mi ki?
İfade edebildin mi?
Yoksa sana vermedilermi bu hissi
Yaşatmadılar mı içindekileri
Yoksun mu bırakıldın ki

Bana göre neydi?
Hatırlayamadım sanki
Bilemedim içindekileri
Göremedim olabilecekleri
Çözemedim sebeplerini.

Neredeyse Eksiksiz

Bir yol olmalı
Sonuna kadar koştuğun

Bir hayat olmalı
İçinde huzur bulduğun

Bir gökyüzü olmalı
Bulutlara kadar dokunduğun

Bir akşam olmalı
Sabahında yeni güne kavuştuğun

Bir müzik olmalı
Tınılarını kendin bulduğun

Bir ağaç olmalı
Meyvalarını topladığın

Bir teras olmalı
Asmasının altında uzandığın

Bir gülüş olmalı
İçinde mutluluk bulduğun

Bir gece olmalı
Yalnızlığını bir kenara attığın

Bir kadın olmalı
Kokusunda yandığın

Bir dokunuş olmalı
Ellerinden haz aldığın

Bir seviş olmalı
Kurallarını yıktığın

Bir zaman olmalı
Sonsuzluğa adım attığın

Bir aşk olmalı
Sonunda ölümsüzlüğe vardığın...